AĞLADIM

گریه کردم

Dün gece uzun uzun

دیشب یه مدت طولانی

Seni andım ağladım.

بیادت بودم و گریه کردم

Sonu yok yolumuzun

راه ما آخری نداره

Ona yandım ağladım.

واسه اون سوختم و گریه کردم

Kim bilir acımızı

چه کسی درد ما رو میدونه

Bu yasak aşkımızı

این عشق ممنوع ما رو

O eski şarkımızı

اون ترانه قدیمیمونو

Çaldım-çaldım ağladım

نواختم - نواختم و گریه کردم




Dolaştım sokaklarda

تو کوچه ها قدم زدم

Ağaran şafaklarda

در سپیدی یه سحرگاهان

Seni senden uzakta

تو را دور از تو

Sardım sardım ağladım

بغل کردم - بغل کردم و گریه کردم

  Seni seviyorum" diyenin sevgisinden şüphe et,çünkü aşk sessiz ve sevgi

dilsizdir

Sevdanın Son Vuruşu (آخرین تیر عشق) 

yüreğim de zincirler kırılıyor duydun mu

دیگر شمار شبهایی که در سکوت زیر لحافی که من را در خود پناه می دهد گریه کرده ام از حساب

انگشتانم گذشته و چقدر خفه کننده است آرام گریستن. برای مهار بغض تمام وجودم را سپر کرده ام اما

وجودم در این جنگ شکست خورده .همیشه عشق زیبا نیست وقتی به درد هایش فکر می کنی بغضت

می ترکد و تازه به خود می آیی! کاش سیلی به گوشم می نواخت و مرا در تنهایی خیانت رها می کرد نه

اینکه دلم را مالامال درد می ساخت. افکارم از هم پاشیده و ضعف روحی ام را هنگام بغض از لرزش

دستانم میشود تشخیص داد. چه کسی گفته آنها که عاشقند هرگز متنفر نمی شوند! قطعا این سخن

کسانی است که معنی عشق را فقط در معشوقه بودن چشیده اند ،نه در عاشق بودن. معشو ق هایی که

دل کندن برایشان به آسانی لبخندی است که به دیگران هدیه می کنند و دم از آزادی می زنند ، هنگامی

که بهشان گفته می شود دوستت دارم...

باورم کن باور من باورم کن صادقانه باورم کن اي دليل پرسه هاي عاشقانه

فقط براي تو.آري براي تو براي چشم هاي پر مهر وعطوفت تو من هنوز عاشقانه مي نويسم.

اين را باور کن که در تنهايي خويش تنها در افکار پيچيده ومبهم خود زيبايي چشمهاي عاشق ترا ترسيم مي کنم

و درهربيت شعرم از معناي نگاههاي گرم و صميمي تو هزاران واژه مي نويسم.

من ازافق طلايي قلبت زندگي را آغاز مي کنم و همراه تو با کوله باري از باورهاي عاشقانه

قله هاي سپيده فردا را فتح خواهم کرد واين بار فرياد خواهم زد

اسمت را از بلنداي فرداها تا بدانند که دوست دارم ترا به ارزش همه زندگي کردن ها.باورم کن

که در اين دنيا همه چيز غير باور است جز عشق.عشق دريچه ايست بسوي زندگي عشق دنيايي است پر از باور...

تو را به جاي همه کساني که نشناخته ام دوست مي دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

براي برفي که اب مي شود دوست مي دارم

تو را براي دوست داشتن دوست مي دارم

تو را به جاي همه کساني که دوست نداشته ام دوست مي دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست مي دارم

براي اشکي که خشک شد و هيچ وقت نريخت

لبخندي که محو شد و هيچ گاه نشکفت دوست مي دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست مي دارم

براي پشت کردن به ارزوهاي محال

به خاطر نابودي توهم و خيال دوست مي دارم

تو را براي دوست داشتن دوست مي دارم

تو را به خاطربوي لاله هاي وحشي

به خاطر گونه ي زرين افتاب گردان

براي بنفشيه بنفشه ها دوست مي دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست مي دارم

تو را به جاي همه کساني که نديده ام دوست مي دارم

تورا براي لبخند تلخ لحظه ها

پرواز شيرين خا طره ها دوست مي دارم

تورا به اندازه ي همه ي کساني که نخواهم ديد دوست مي دارم

اندازه قطرات باران ، اندازه ي ستاره هاي اسمان دوست مي دارم

تو را به اندازه خودت ، اندازه ان قلب پاکت دوست مي دارم

تو را براي دوست داشتن دوست مي دارم

تو را به جاي همه ي کساني که نمي شناخته ام ...دوست مي دارم

تو را به جاي همه ي روزگاراني که نمي زيسته ام ...دوست مي دارم

براي خاطر عطر نان گرم و برفي که آب مي شود و براي نخستين گناه

تو را به خاطر دوست داشتن...دوست مي دارم

تو را به جاي تمام کساني که دوست نمي دارم...دوست مي دارم

مینویسم با تموم  وجودم  با اشک های روی گونه هام   با تموم دلتنگی هام  با تموم غصه هام   

ای کاش میشید یکی حرفامو بفهمه یکی درکم کنه  چرا باید همیشه تنها بمونم شاید این تقدیر منه  شاید این حق منه 

                                       شاید شاید شاید .....

چرا اونکی دوس داری خیال میکنه همش ی بازی فقط ی بازی شاید تقصیر خودمه شاید تو رویاهام هستم

امشب با تموم شبام فرق میکنه   ی حس غریبی دارم  ی حس ناامیدی .......

منکه همش خیال میکردم هیچ وقت کسی نمیتونه  دلمو اسیر خودش کنه همش میگفتم عشق فقط ی کشکه 

منکه اینقدر غرور داشتم که هیچ کس اشکامو ندید واسه هیچی اشک نریختم   ولی یکی که عاشقشم دوسش داشتم 

واقا عشقم بود   از انتظارش  شب و روز نداشتم  فقط  یبار دوس داشتم  بهم بگه دوستت دارم  .......

                                      امشب اشک ریختم  گونه هام خیس شد   باورش برام سخته

                                      هی خدا تو چه کردی با دلم   امشب حالم  بده

                                     من دوستت دارم  .............. در پناه ایزد یکتا 

تنهاییِ

رفتـــــــــی...

در فصلــــی که تنهــا امیــــــــــــــدم خـــــدا بـود

                                               و ترانــه و تـــــ ــــو

تــو که گمـــان می کــردم از تبــار آسمــــــــانـی

                                و دلتنگـــــــــی هـایم را در می یــــابـی

تــو که گمــان می کــردم ســـــ ـــــاده ای

                                و سادگـــی ام را بـــــاور

ولـــی افســــوس که حتـی نمی خواستــــی

                              هـــم قســـ ــــم بــاشی

افســـوس رفتـــی...

ســـاده ، ســاده مثـل دلتنگــــی هـای مـــ ـــــــن

                                   و حتـی ســاده مثـل سادگــــــــــی هـایم

مــــن مــــاندم و یـک عمـــر خاطــــره

                                   و حتـی بــــاور نکـردم ایـن بریــــــــــــدن را

کـاش کمـــی از آنچـه که در بــــــــــاورم بـودی

                                     در بــــــــــــــــاورت خانــه داشتـــم

کــاش می فهمیـــــــــــدی صداقـــت ی را که در حرفــم بـود

 و در نگاهــــت نبــود

رفتــــی و گریـــه هـایم را ندیــدی

و حتـی نفهمیـــدی مــــــــــــن تنهــا کسـی بـودم که.....

قصـــــه به پـایــان رسیــد

باران

 

خــــدايا...

خواستـم بگويـم تنهايـم

اما نگاه خندانت مــرا شرمگين کرد

چـه کسي بهتراز تو...؟

 

دليـــــل تنهاييم را تازه فهميدم وقــــتي محبت کردم وتنها شدم

وقــــتي دوست داشتم و تنها ماندم…

دانستــــــم

بايد تنـــــها شد و تنــــها ماند تا خــــــدا را فهمــــيد

 

 

بارون کــه میزنه باز جای خالی تـــو درد مـــی کنه

تــو کــوچه های شــــهر می فهمم اینو من

تــــنهایی آدمـــــو ولـــگرد مـــی کنه

مــن هـــنوز نــــگرانتم وقــــتی که بارون میباره

نــــکنه اون کــه باهاته یه روزی تــــنهات بذاره

 

ديوانگي شاخ و دم ندارد

همين که ساعتها و روزها

به فکرو خيال کسي هستي که به فکرت نيست

خود نوعي ديوانگيست

 

 

دلم  لک زده براي يکبارهم شده

باران که مي بارد

تو در خيالم که نه

در کنارم باشي ...

کجايي بهترين من ؟

کجايي اي پر پرواز ؟

کجايي تو ؟ کجا ماندي ؟

چرا دوري ؟ چرا دوري و تنهايي ؟

بيا پايان غمهايم

بيا در اوج با من باش

مبادا بشکني پيمان

مبادا از دلم دوري کني يکدم

تو ميداني براي قصه هاي ما

نباشد خط پاياني

تو بشنو از دل تنگم

که تا هستم در اين دنيا

به يادت مينويسم خاطراتم را

هميشه آدما بايد يکي رو داشته باشن تا 

وقتي پکرهستي 

داغوني 

عصبي هستي 

نپرسه چرا 

فقط بگه 

ديوونه پاشو بريم يک دوري بزنيم 

دوسندارم تو حال ببينمت ...