تنهاییِ

چـــه تلخــــــ استـــــــ …

یـــاد آوری ...

ســــرآغـــاز عشقـــــــی کـــه

گمـــــان مــــــی رفتــــــــ

جـــــاودانه باشـــــــــــد …

دیـــگر تنهاییـــم را بـــا کســـی قسمتـــ نخواهـــم کـــرد ...

یکـــ بـــار قسمتـــ کـــردم چندیـــن بـــرابـــر شـــد

بـــرگرد تـــا دوبـــاره حـــس کنـــم ، تـــو دنیـــا یکـــی رو دارم ...

خستـــــــــه شـــدم ...

دلـــــم خیلـــی گرفتـــه

یــــه آرامـــش واقعـــی

و یـــه خنـــــده از تـــه دل میخــــواد

آرامشـــی کـــه بعـــدش طوفـــانی در کـــار نـــباشه

خـــنده ای کـــه بعـــدش بغـــض و گریــــه جــاشـو نگیــــره

مـــی خـــواهم ایـــن راهـــی کـــه مـــن و تـــو آمـــده ایـــم را

از ابتـــدا ویـــران کنـــم

تـــا هیـــچ کـــس

بـــه اینجایـــی کـــه مـــا رسیـــده ایـــم

نـــرســـد ...

گـــــاهــــی

دلـــم بـــرای زمــــانی

کــه نـــمی شناختمتــــ تنگـــ می شـــود

تنهایـــی یعنـــی

کســـی نباشـــه بهتـــ بگـــه دوستتـــ دارم

و بـــی تـــو نمیتونـــم ... تنهایـــی یعنـــی ... خودتـــ بـــا خودتـــ عاشقـــی کنـــی

نـــه بـــا هـــر کـــس و ناکســـی